เปิดใจรุ่นพี่พารุ่นน้องเคลียร์ตัวๆ แต่โดนสวนแทงดับคามหาลัย

เลือกวิธีการเคลียร์ยังไง
เบิร์ด : "แบบลูกผู้ชายก็ตัวๆ เลย ไม่มีอุปกรณ์ ไม่มีอะไร ต่อยกันเสร็จ จบ ณ เวลานั้น แล้วก็จับมือกัน"

เบิร์ดเสนอให้สองคนนั้นต่อยกันตัวต่อตัว จบแล้วก็จับมือกัน
เบิร์ด : "ใครไม่ชอบใครก็ตัวๆ กันไป แล้วจบกันเลย"

อ๊อดปกติเป็นคนนิสัยยังไง
ศรีวิไล : "ไม่ชอบมีเรื่องค่ะ ไม่เคยมีความเป็นผู้นำที่จะก่อเรื่อง แต่รักรุ่นพี่ รักรุ่นน้อง เวลามีเรื่องต้องอยู่ด้วย"

แม่ทราบเรื่องจากใคร
ศรีวิไล : "เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มค่ะ แพรวโทรมา 5 โมง 19 นาที บอกว่าอ๊อดโดนแทง เราก็ถามว่าเป็นอะไรมากมั้ย เขาก็อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้าบอก แต่บอกให้รีบมาดูได้มั้ย พอถึงแยกบุคคโล หมอโทรมาถามว่าถึงไหนแล้ว แม่ทำใจนิดนึงเพราะน้องไม่มีสัญญาณชีพอยู่แล้ว ก็บอกหมอให้ช่วยปั๊มหัวใจยื้อ ให้รอแม่ก่อน จนไปถึงรพ. พอเห็นสภาพลูกก็บอกว่าไม่ต้องแล้ว น้องไปแล้ว น้องเริ่มเขียวแล้ว (ร้องไห้)"

น้องโดนแทงจุดไหน
ศรีวิไล : "โดนมีดแทงข้างหลังครั้งเดียว แต่โดนตัดทั้งปอดและหัวใจค่ะ"

แม่เห็นสภาพน้องก็รู้ว่าลูกไปแล้ว
ศรีวิไล : "หมอบอกว่าปอดทะลุนะครับคุณแม่ ก็บอกว่าไม่ใช่ ถ้าปอดทะลุแล้วลูกแม่เสียเลือดเยอะ ลูกแม่จะไม่ไปไวอย่างนี้ ถ้าไม่โดนหัวใจ จนวันรุ่งขึ้นพิสูจน์หลักฐานที่รพ.ตร. ก็ตรงกับที่แม่คิด แม่ถามกับพี่คนที่วิ่งตามน้องไป ว่าน้องเจ็บมั้ย พี่บอกว่าน้องบอกว่าให้พาไปรพ. แล้วน้องตาลอยไปเลย ก็เลยบอกว่างั้นโดนหัวใจแล้วล่ะ ไม่ได้โดนปอดทะลุ"

เบิร์ดโดนแทงจากตรงไหน
เบิร์ด : "เขาวิ่งมาแทงจากด้านข้าง โดนชายโครงด้านขวา ตอนแทงผมไม่รู้สึก แต่รู้สึกตอนชักมีดออกไป น่าจะมีดทำครัว แต่ยาวพอสมควร"

หลังรู้สองแก๊งทะเลาะกัน จูงน้องไปเคลียร์กัน ภาพที่เราตั้งใจให้ไปต่อยตัวต่อตัว เรื่องราวเป็นยังไง

เบิร์ด : "หลังได้รับเรื่องราวมาเรียบร้อย ผมก็ได้พาน้องไปหากลุ่มเขา กลุ่มผมไปประมาณ 7-8 คน ขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไป ซึ่งผมไม่รู้จำนวนเขาหรอกว่าอยู่กี่คน แต่เกิดเหตุชุลมุนกันข้างหลัง ซึ่งผมไม่รู้ว่าพวกใคร มีรุ่นน้องผมเหมือนกันที่เดินตามมา พวกเขาซึ่งอยู่ด้านหน้าผม วิ่งกรูมา ประมาณ 4-5 คน ผมก็คิดว่าตัวต่อตัวมันไม่ใช่แล้ว พอเขากระโดดถีบมาทางผม ผมก็ยันป้องกันตัวสู้ไป แล้วถอยๆ ออกมา จาก 4-5 เขาก็วิ่งกรูกันเข้ามา ชักมีดดาบออกมา เห็นมีดแล้ว"

เบิร์ด : "เรายังไม่ได้ทันได้เอ่ย ได้แค่เอ่ยคำว่าอย่าเข้ามาพอมีการชุลมุน พยายามให้เหตุการณ์หยุดก่อน แต่ไม่มีใครหยุด กรูกันเข้ามา ผมก็ต้องป้องกันตัวผมเอง"

ทางเรามีใครพกอาวุธไปมั้ย
เบิร์ด : "ไม่มีครับ น้องผมน่าจะได้ยินว่าให้ถอยเพราะเขามีมีด แต่ฝั่งโน้นวิ่งกรูมาเยอะขึ้น จาก 5 7 8 เพิ่มขึ้น เขาได้เปรียบ ผมเลยวิ่งถอยมาคนเดียว ทางเขาก็มาประมาณ 3 คน ผมก็ปัดป้อง แล้วก็แตกกันไปคนละทิศละทาง เราไม่มีอาวุธด้วย ทีนี้ก็มั่วแล้ว ไม่รู้ใครเป็นใคร มีคนวิ่งมาชกต่อยกับผม สักพักมีอะไรเข้ามาที่ตัวผม และชักออกไป เหลือบตามองเป็นมีด ผมก็ตะโกนว่าผมโดนแทงแล้ว ในใจคิดว่าคงถากๆ ไม่เป็นไร ซึ่งจะมีรถเมล์อยู่ด้านหลัง คนเยอะแยะ ก็ตะโกนไว้ก่อน วิ่งหนีออกไปเจอมอเตอร์ไซค์วิน ก็โดดขึ้นมอไซค์วินไปรพ. ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าอ๊อดโดนแทงแล้ว เพราะเขากรูกันมาเยอะมาก"

คนมีเรื่องระหว่างแก๊ง เป็นตัวอ๊อดมั้ย
เบิร์ด : "ไม่ใช่อ๊อด เป็นคนอื่นที่มีเรื่อง อ๊อดไปเป็นเพื่อน"

เราไปรพ.ทันท่วงที
เบิร์ด : "ก็เฉียดฉิวเหมือนกัน เฮือกสุดท้ายเหมือนกัน โดนเข้าปอด แล้วก็แฉลบโดนตับนิดนึง ซึ่งหมอรายงานให้ฟัง"

ได้กลับมาคุยกับคนอื่นๆ มั้ย อ๊อดโดนแทงตรงไหน ใครเห็นมั้ย
เบิร์ด : "ตอนผมอยู่รพ. เริ่มมีสติ เริ่มฟื้น ผมเห็นหมอเข็นรถเข้ามา ผมถามหมอว่าใคร หมอบอกว่าไม่รู้ สักพักเขาบอกว่าน่าจะจากเหตุการณ์เดียวกัน ก็ถามว่าชื่ออะไร สักพักเขาบอกว่าเป็นอ๊อด ซึ่งผมรู้ตอนนั้นว่าอ๊อดโดนแทง และเสียชีวิตในเวลาต่อมา"

จำได้มั้ย ฝ่ายตรงข้ามเป็นใคร
เบิร์ด : "คนแทงผมใส่หมวกกันน็อกสีขาว ซึ่งเขารู้ว่าคือใคร"

ตอนน้องจากไป
ศรีวิไล : "คิดอะไรไม่ออก เพราะน้องไม่อยู่แล้ว โทรบอกพ่อเขาให้ทำใจ ลูกไม่ได้อยู่กับเราแล้ว พ่อเขาอายุเยอะแล้วไงคะ เขาก็ร่วงอยู่ที่บ้าน"

น้องเรียนอยู่ปี 5 และกำลังจะจบแล้ว เขาเล่าให้ฟังมั้ยจะทำงานอะไร
ศรีวิไล : "จะทำต่อที่บ้านนี่แหละค่ะ เพราะบ้านเป็นโรงกลึง ทำกันเองแบบครอบครัว ตึกห้องเดียว น้องเรียนวิชาโดยตรงเพื่อมาทำต่อจากพ่อ พ่อ 70 แล้ว"

เห็นว่าเรื่องทั้งหมดไม่ได้มีแค่ปากคำของเบิร์ด แต่มีพยานหลักฐานเป็นกล้องวงจรปิดด้วย

ศรีวิไล : "แม่ไปขอมาที่ม. ค่ะ แต่ตร.ไม่ได้ให้แม่เห็นตอนลูกโดนแทง เขาให้ดูสิบรอบดูแต่กล้องตรงทางออก พอคนแทงจะถึงตัวอ๊อดแล้วกล้องเด้ง ที่แม่เห็นคือกล้องอีกตัวของม.เหมือนกัน เป็นประตูเข้าทางหน้า แต่กล้องที่เห็นแล้วเด้งคือประตูทางออก"

คุยกันมั้ยจะเอาคืน
เบิร์ด : "ตอนแรกก็แน่นอนอยู่แล้ว แต่พอคิดไปแล้วกระบวนการยุติธรรมดีกว่า ถ้ามีอยู่จริง"

มีเพื่อนลูกบอกจะเอาคืนมั้ย
ศรีวิไล : "แม่ห้ามค่ะ บอกว่าให้เป็นไปตามกฎหมาย ถือว่าอ๊อดใช้กรรมไปแล้ว"

คดีคืบหน้าไปถึงไหน
ศรีวิไล : "ไม่ได้จะคืบหน้าเท่าไหร่ค่ะ เขาเพิ่งจะฟ้องเมื่อวันที่ 1 ธ.ค.มั้งคะ"

แม่ไปแจ้งความที่ไหน
ศรีวิไล : "ที่สน.ทุ่งมหาเมฆที่เกิดเหตุ เขาบอกว่าเขามาสอบแล้ว แต่เหตุการณ์เด็กไปกันหมดแล้ว ทีแรกไม่ได้ให้แม่เห็นกล้องวงจรปิดเลย แต่แม่มีคนช่วยเรื่องกล้องอยู่ แต่คนที่ช่วยเราก็มีปัญหา โดนบีบจากในม. เหมือนกัน ตร.ให้เราดู แต่ดูซ้ำๆ ไม่เห็นตอนลูกเราโดนกระทำ แม้แต่ตอนเบิร์ดโดนแทง จะเห็นทั้่งเบิร์ดทั้งอ๊อดโดน แต่เขาไม่เคยเอาให้เราดู"

เรื่องไปถึงกระบวนการศาลหรือยัง
ศรีวิไล : "เขาฟ้องแล้วค่ะ ตอนนี้ศาลนัดสืบพยาน 25 นี้ แต่เลื่อนไปเป็นเม.ย. แล้ว พอดีรุ่นพี่เขาหาทนายมาช่วยค่ะ"

คดีไม่คืบหน้ายังไง
ศรีวิไล : "สำนวนก็ไม่โอเค เราไม่พอใจตรงที่เด็ก 10-20 รุมหมายเอาชีวิต ไม่ได้วิวาทธรรมดา เพราะคนที่แทงอ๊อด เขาไม่ได้มีปัญหาอะไรกับอ๊อด แต่เขาวิ่งมาจากหน้าม. เพื่อแทงโดยตรง ตามที่ดูในกล้องพอชักมีดจากอ๊อดเขาก็ชักมีดมาแทงเบิร์ดต่อ ถ้ารถเมล์ไม่จอดให้เบิร์ดยืนพิง ถ้ารถเมล์วิ่ง เบิร์ดก็คงโดนรถเมล์ทับค่ะ เพราะอยู่ช่วงหน้ารถของรถเมล์"

เบิร์ด : "คนแทงคนเดียว แทงสองคน แล้วไม่คืบหน้าอะไร"

ศรีวิไล : "คนมีมีดคนอื่นเขาบอกไม่ฟ้องใครเลย คุณแม่ก็บอกว่าไม่ใช่แล้วมั้ง เขาบอกพวกนั้นซักแล้วว่าไม่เกี่ยว ไม่รู้เรื่อง ทั้งที่กล้องก็เห็น มีดยาวมากยังบอกไม่เกี่ยว วิ่งตามหลังคนที่แทง ตร.เปิดกล้องทีไร ไม่เคยให้เราเห็นตรงนั้น"

ในงานศพน้อง มีใครมาขอโทษบ้างมั้ย
ศรีวิไล : "ไม่มีเลย โทรมาก็ไม่มี การเยียวยาก็ไม่มี เขาคงคิดว่าถ้าทำแบบนั้นคงเท่ากับเขายอมรับ"

เบิร์ด : "ไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลย ไม่มีการเยียวยา"

มีอีกคดีด้วย
เบิร์ด : "ของผมมีคดีพยายามฆ่าด้วย ความคืบหน้าของคดีก็เท่ากัน"

ศรีวิไล : "ทนายก็ใช้คนเดียวกัน แต่ตร.ไม่คืบอะไรให้เราเลย แม้กระทั่งใบกองทุนยุติธรรมก็ไม่ทำให้เราเลย จะ 5 เดือนแล้ว"

ฝั่งโน้นมีใครคอยช่วยอยู่
ศรีวิไล : "ก็ได้ข่าวแบบนั้นค่ะ เพราะขนาดวันมามอบตัว 15 วันที่ลูกเสีย เขาเอาทนายมา 2 คน และห้ามพูดอะไร บอกว่าจะให้การในชั้นศาลอย่างเดียว"

สถาบันการศึกษาได้ออกมาแจ้งอะไรมั้ย
ศรีวิไล : "ถ้าเราไม่เข้าไป เขาก็บอกว่าไม่มีนโยบายอะไร เพราะเขาบอกว่าเด็กตีกันเอง แม่เข้าไปหาประธานสภา คณบดีเขาบอกว่าดูแลทั้งคนเจ็บและงานศพแล้ว เขามาเป็นเจ้าภาพคืนเดียว ซองก็ยังอยู่ แม่ถามว่าการเป็นเจ้าภาพคืนเดียว ถือว่าเป็นการช่วยจากทางม. มั้ย ถ้าถือว่าใช่ ก็แค่นี้แหละ หน้าซองก็วงเล็บว่ายอดเงินเท่าไหร่ คุณแม่ก็เก็บเอาไว้อยู่ค่ะ"

มีการช่วยเหลือเบิร์ดมั้ย
เบิร์ด : "ไม่มีเลยครับ ไม่มีการโทรมาถาม ช่วยเหลือ เยียวยา เขามองผมเป็นตัวปัญหาหรือเปล่า"

5 เดือนได้ไปเรียกร้องที่ไหนบ้าง
ศรีวิไล : "แม่สอบถามตามเพจที่คิดว่าเขาจะช่วยเหลือเราได้ แต่ไม่มีใครตอบกลับค่ะ มีแต่เพจทางนี้ที่ตอบกลับแม่มา"

แม่ไม่ไปเอาคืน ไม่ทำอะไรต่อเวรต่อกรรม แต่แม่ต่อสู้เพื่อลูก
ศรีวิไล : "ค่ะ เราก็จะทำได้แค่ไหน เพราะเราไม่รู้จักใคร เราไม่รู้จะยังไง แม่ร้องเรียนเพจต่างๆ แต่ไม่มีใครตอบกลับอะไร มีแค่ที่นี่ที่เดียว (ร้องไห้)"

วันนี้อยากเรียกร้องอะไร
ศรีวิไล : "เราอยากได้ความยุติธรรมค่ะ เรากลัวว่าเขาอาจจะหลุดคดีได้ เขาทำลูกเราตาย เบิร์ดเจ็บ แล้วเราคนเป็นพ่อเป็นแม่ ลูกเรากำลังจะจบมาเพื่อมาดูแลเรา แต่ตอนนี้เราต้องมานั่งดูแลกันเองอีก เราไม่โอเค (ร้องไห้)"

เบิร์ด : "อยากให้มีความยุติธรรมเกิดขึ้น ถ้ามีกระบวนการยุติธรรมที่ดี วัยรุ่นอย่างเราจะไม่ตัดสินกันเอง เราจะไปบอกตร.ให้ดำเนินคดีเลย ถ้าดำเนินคดีแล้วกลุ่มต่างๆ เห็นว่าเขาจับจริง ดำเนินการจริงๆ มันจะไม่มีใครกล้า แต่นี่ทำแล้วไม่มีความผิด เขาก็ยิ่งได้ใจต่อไป"

ทนายให้คำปรึกษาว่าต้องทำอะไรบ้างเพื่อกระตุ้นคดี
ศรีวิไล : "เราต้องเปลี่ยนว่าถ้าฟ้องคนเดียว มันจะไม่โอเค ถ้าฟ้องคนเดียวแบบนี้เราไม่ได้รับความยุติธรรม"

เบิร์ด : "ในกล้องวงจรปิดเห็นว่ามีการก่อเหตุ 4-5 คน ผมก็เห็นอยู่ว่าคือใคร คนแทงอยู่ข้างๆ ผม แต่ไม่สอบปากคำแวดล้อมอะไรเลย"

อยากจะพูดอะไรกับคนที่แทง
เบิร์ด : "ออกมาแสดงความรับผิดชอบหน่อย คุณทำอะไรคุณรู้อยู่แก่ใจ คุณทำผิด คุณก็ต้องได้รับสิ่งนั้นกลับไปก็ต้องถูกต้องแล้วในสังคมนี้"

ศรีวิไล : "แม่อยากรู้ว่าเขาเป็นลูกผู้ชายมั้ย พ่อแม่เขาด้วย ถ้าลูกเขาเป็นเหมือนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ จะรู้สึกยังไง เขาไม่เคยแม้กระทั่งขอโทษอะไร แค่ขอโทษเราแล้วสู้กันไปตามคดี เราโอเค แต่นี่ไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย พ่อแม่เขาก็ไม่มีความเป็นพ่อเป็นแม่เลย เรายอมรับไม่ได้ค่ะ"

ชมคลิป

VVV

VVVV

VV

VVVV

V

VV

V

VV

VV