ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเวลา

ทีละเล็ก ทีละน้อย ทำไปแบบนี้ทุกวัน ดั่งน้ำที่หยดลงไปบนที่เดิมๆ เสมอ

ปล่อยให้วันเวลารวบรวมความรัก ความดีงามที่บ่มเพาะ รวบรวมพฤติกรรมที่ได้ปฏิบัติ
เป็นกิจวัตรที่บ่งบอกตัวตน นิสัยใจคอแลบุคลิก

วันเวลาเที่ยงตรงเสมอ ไม่เคยหยุดรอใคร เป็นไปอย่างนั้น อย่างสม่ำเสมอ
เวลาจึงเป็นตัวกำหนดหลายๆสิ่งหลายๆอย่า่งบนโลกใบนี้ จนชินกับคำว่า "ขึ้นอยู่กับเวลา"

บางคนต้องรอเวลาเพื่อจะทำบางสิ่งและขอเวลาเพื่อจะทำบางอย่าง บางคนปล่อยเวลาเพื่อลืมสิ่งต่างๆ และก็อีกหลายคนอยากหยุดเวลาเพื่อเก็บบางสิ่ง เวลา เวลา และเวลา

หน้าที่ของเวลาคืออะไรกันนะ
ใยจึงมีบทบาทมากมายต่อชีวิต หรือที่จริงแล้วเวลาเพียงแค่ทำหน้าที่บอกเวลา

อยากอยู่เหนือกาลเวลา จะได้ไม่มีข้อกำหนด ไม่มีจุดเริ่มต้น ไม่มีจุดสิ้นสุด
ทำได้นะ เมื่อเราไม่ต้องการแข่งกับเวลา ปล่อยชีวิตให้เป็นไปตามวิถีธรรมชาติ เวลาของคนเราจะน้อยลง ไม่มีคำว่าชั่วโมง นาที วินาที หรือแม้แต่เสี้ยววินาที

ลองคิดย้อนดูให้ดี เมื่อก่อนมีเวลาน้อยมาก มีเพียงกลางวันกับกลางคืน ชีวิตจึงไม่ยุ่งยาก กลางวันทำงานกลางคืนพักผ่อน เป็นวิถีธรรมชาติโดยแท้ นี่คือระบบนิเวศน์ของมนุษษย์

มนุษย์ได้ก้าวล้ำวิถีของตน ทำลายระบบนิเวศน์ ทำลายธรรมชาติแลโลก สุดท้ายกลายเป็นทำลายตน

อย่าได้เรียกร้องที่จะกลับไป เพราะการกระทำนั้นก้าวล้ำข้ามเส้นมามาก จงผ่อน จงคลาย จงปล่อย จงวาง หยุดเร่งรัดเวลา และค่อยๆให้เวลาพาเราหมุนกลับสู่ธรรมชาติ

สิ่งที่คิดอาจเป็นเพียงจินตนาการในห้วงหนึ่งของเวลา เท่านั้นเอง