อาจารย์ลือเชื่อ เอ๋ซ่าส์ ตายไม่เกี่ยวกับผีเฮี้ยน - ซินแสเข่ง ชี้! ถึงคราวเคราะห์ ไม่ควรไปท้าทาย (คลิป)

ปกติเอ๋ทำอาชีพอะไร?
ลัดดา : "ทำมอเตอร์ไซค์ ขายพวกอะไหล่รถ แต่ปิดไปเพราะขายไม่ดี"

อ.ลือ รู้จักกับคุณเอ๋?
อ.ลือ : "รู้จัก เมื่อก่อนเคยร่วมงานกัน ทำเพจผี เราร่วมกันไปแจมตรงนั้นตรงนี้ที่มีวิญญาณ สัมภเวสี ก็ไปตลอด"

ปกติเอ๋เป็นคนยังไง?
ลัดดา : "เขาเป็นคนกลัวผีมาก แม่ก็บอกว่าอย่าทำเลย แต่เขาบอกไม่เป็นไร เข้าออกเขาจะไหว้ทุกครั้ง"

เหตุการณ์วันนั้นเกิดอะไรขึ้น?
ลัดดา : "ก่อนหน้าเขาจะเสีย เขาไปหาแม่สามโมงเย็น วันนั้นเลย ก่อนไปโรงเรียน ก็บอกว่าแม่ไปไหนมา เขาบอกหิวข้าวจะกินข้าวกับแม่ ปกติไม่เคยเป็นแบบนั้น มีแต่วันสองวันมารับไปกินข้าวข้างนอก สองวันไป สามวันไป บางทีมารับไปนอนบ้านเขา"

แม่แปลกใจเพราะชวนแม่กินข้าว?
ลัดดา : "เขาบอกแม่มากินข้าวกัน หนูหิวข้าว จะกินกับแม่ เมียก็นั่งอยู่กับลูก เมียบอกว่ากินก๋วยเตี๋ยวมาแล้ว เขาก็บอกว่าจะกินขาวกับแม่ สักพักคนที่ทำกับเขาก็มาพอดี เขาก็เอารถมอเตอร์ไซค์มาจอด เขากินอิ่มแล้วก็ไปเลย แม่หนูไปแล้วนะจะไปสระบุรี ไปดูรถ บังเอิญรถคงไม่ชอบใจเขาก็คงไม่เอา แล้วก็คงไปล่าผีกันก่อน ล่าผีเสร็จก็กลับมาบ้าน แต่แม่ไม่รู้ เขาไม่ได้โทรบอก เขาจอดอยู่ข้างนอก ให้คนที่ไปกับเขาเอารถมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน แล้วเขาก็รับเมีย-ลูกไปกลับบ้านด้วยกัน"

คนสงสัยว่าคุณเอ๋ไปล่าผีเสร็จแล้วขับรถออกมาประสบอุบัติเหตุหรือเปล่า แต่ไม่ใช่ คือกลับไปบ้านก่อนไปรับลูกเมียก่อน แล้วขับกลับบ้านไปประสบอุบัติเหตุ แต่คนตีว่าน่าจะเป็นเพราะโรงเรียน?
อ.ลือ : "ส่วนมากคนคิดแบบนั้น ออกจากโรงเรียนร้างต้องมีอะไรสักอย่างที่ตามมาทำให้เขาเสียชีวิต แต่จริงๆ แล้วเขาออกจากโรงเรียน มาที่บ้านเพื่อนเพื่อส่งเพื่อนและรับลูกเมียกลับบ้าน มาประสบเหตุก็ถ.กาญจนา - ปทุม เขาไปรับแฟนที่อยุธยา"

อ.ลือเคยไปล่าผีด้วยกัน เชื่อมั้ยว่าเหตุเกิดเพราะมีอะไรตามมาจากโรงเรียน?
อ.ลือ : "ผมไม่เชื่อครับ เพราะโรงเรียนร้าง ผุพัง ปล่อยไว้นานแล้ว ใครจะบอกว่ามีวิญญาณ เข้าไปมีเปรต ไปสำรวจ ไปล่าวิญญาณ สิ่งที่เขาได้ยินคือวัยรุ่นหรือคนละแวกนั้นบอกว่ามีวิญญาณ มีครูใหญ่ตายที่นั่น แต่อย่างเอ๋ไปผมไม่รู้เขาเห็นมั้ย แต่ผมไปผมไม่เจอ"

โอม ถ้าเป็นคุณจะถีบให้เก้าอี้เลื่อนเพื่อสร้างเป็นสตอรี่ให้ตื่นเต้นได้มั้ย?
โอม : "ไม่ครับ ดูจากภาพ จะอยู่ห่างมาก ไม่น่าถีบได้"
อ. ลือ : "ถ้าเอ็นดึงต้องดึงถอยหลัง แต่นี่ดึงไปหาตัวพิธีกรที่เล่นอยู่ ส่วนเรื่องเอาเท้าถีบไปหรือเปล่าต้องถามคนที่ถ่ายคลิปว่ายังไง ส่วนตัวเราที่ดูในคลิป ถ้าเป็นการดึงต้องดึงมาข้างหน้าหรือไปข้างหลัง แต่นี่มันเลื่อนมาหาเอ๋ที่อยู่ข้างหน้า"

แม่มองยังไง?
ลัดดา : "แม่ไม่เข้าใจนะ แต่แม่ไม่ค่อยเชื่อ มันเป็นไปไม่ได้"

กรณีตัวคุณเอ๋ตกใจ พยายามออก ระหว่างเดินไป มีเหมือนเสาต้นหนึ่งหักลงมา?
อ. ลือ : "ผุครับ ผมไม่กล้าเดิน วันนั้นผมไปทำรายการผมก็ไม่กล้าเดิน ผมต้องเข้าอีกห้องนึงเพื่อออกมา แต่ถ้าดูดีๆ จะมีมือคู่หูเขาจับอยู่ แล้วเสามันผุอยู่แล้ว"

ที่เขาจับเสาหักค้างอยู่แล้ว เขาไม่ได้ผลักให้มันล้ม?
อ.ลือ : "เหมือนเกาะเสา แล้วออก ช่วงยกกล้องมาเห็นเสาล้มพอดี ช่วงปล่อยมือไป"

มีเสียงนกร้อง?
อ.ลือ : "ในสถานที่แบบนั้น ย่อมมีนกแสก หรือหลายนก ตรงศาลาที่เก่าแก่"

อ.ลือเคยไปมาหลายที่ มีเสียงแบบนี้มั้ย?
อ. ลือ : "มีครับ เป็นเสียงนกเค้าแมว"
โอม : "มันมีทุกที่ ไม่เกี่ยวว่าต้องเฮี้ยน มีนกแสกไปร้องแล้วเฮี้ยนแล้วต้องตาย มันไม่ใช่ครับ"

อยู่ในสายกับ "ซินแสเข่ง" ผู้อำนวยการสถาบันโหราศาสตร์พยากรณ์แห่งประเทศไทย อ.ได้ทราบเรื่องนี้แล้ว?
ซินแสเข่ง : "ทราบแล้วครับ ผมติดตามข่าวอยู่นะครับ ผมเชื่อว่ามีอาถรรพ์ ผมเคยเดินทางมาเจอเหตุการณ์หลายๆ แห่งเกี่ยวกับบ้านร้าง ตึกร้าง อาคารร้าง ซึ่งเป็นที่หมักหมมของสัมภเวสี โอปาติกะ เจ้ากรรมนายเวร อสูรกาย วิญญาณทั้งหลายเข้าไปสิงอยู่ตามสถานที่ต่างๆ ผมแยกสองประเด็น ประเด็นแรกนกแสก สองวิญญาณที่อาศัยอยู่ในบ้านร้าง ถ้าวิญญาณอาศัยอยู่ในบ้านร้าง การที่เราไปท้าพิสูจน์ ผมอยู่กับเรื่องฮวงซุ้ย ย้ายศพ ขุดศพขึ้นมาระยะเวลาผ่านมา 30-40 ปีมาแล้ว เจอเหตุการณ์แบบนี้เยอะมาก"

อ.ลือบอกว่าแกก็ไปมาแล้ว ได้ยินเสียงนกแสกเหมือนกัน แต่แกไม่ตาย?
ซินแสเข่ง : "คือนกแสกมีสองแบบ นกแสกป่ากับนกแสกบ้าน นกแสกเลี้ยงไม่มีปัญหา แต่ถ้านกแสกป่า ผมเคยเจอในหมู่บ้านห้ามนกแสกเกาะหลังคา ถ้าเกาะหลังคา ใครก็ตามที่อยู่ในบ้านหลังนั้น เวลาเขาร้องแสกๆ มาไม่ควรไปตอบรับ ถ้าตอบรับจะถึงเกณฑ์ดวงชะตาขาด ประกอบกับดวงคุณเอ๋เกิดปีมะแม เดือนธันวาคม เป็นเดือนที่จะก่อให้เกิดเรื่องร้ายเกิดขึ้น เวลาที่มีผลกระทบกับคุณเอ๋คือช่วงเวลา 01.00 น. ถึง 02.59 น. เป็นเวลามรณีะ เป็นเวลาที่ทำให้เกิดความแตกแยก พลัดพราก ตายจาก คนเกิดปีมะแมทุกคนในโลกนี้ เวลาเดินทางช่วง 01.00 น. ถึง 02.59 น. เป็นเวลาแห่งความตายนะครับ"

คุณแม่นั่งอยู่ด้วย?
ซินแสเข่ง : "ผมเข้าใจครับ ผมได้ยินคุณแม่พูดแล้วว่าไม่เชื่อเรื่องภูตผี ก็ไม่เป็นไร แต่อยากให้เข้าใจว่าเวลาเข้าเคราะห์จริงๆ เราควรเตือนลูกหลานเรื่องขับรถขับราไปไหน เรื่องเดินทางควรหลีกเลี่ยง หรือควรบอกกล่าวสิ่งศักดิ์สิทธิ์สักนิดนึงให้เดินทางปลอดภัย"

มีเสาล้มไปเกี่ยวอะไรมั้ย?
ซินแสเข่ง : "มันมีวิญญาณที่คอยดักเพื่อไม่ให้เด็กคนนี้ออกไป มีทั้งวิญญาณชั่วร้ายและวิญญาณดีอาศัยอยู่ วิญญาณดีอาจทำสิ่งของตกมาขวางไว้ เพื่อระงับการเดินทางของเด็กคนนี้"
อ. ลือ : "ขออนุญาตนะครับ มองรูปร่างจริงๆ อาคารเรียนมันผุพันแล้ว ทุกอย่างย่อมมีการร่วงหล่นมา ผมไปหลายที่ ไม้ร่วงใส่หัว นกแสกบิน ตกบ้าง ผมว่ามันน่าไม่เกี่ยวกับวิญญาณที่ตามอาฆาต ผมมองว่ามันไม่ใช่ หนึ่งโรงเรียนมันผุพัง"
ซินแสเข่ง : "ก็เข้าใจว่าโรงเรียนผุพัง แต่จะพังตอนคนเดินไปตรงนั้นเหรอ เวลาอื่นทำไมไม่พังล่ะ"
อ.ลือ : "อย่างผมไป บ้านพัง ผมก็รู้อยู่แล้วว่าบ้านพัง แต่เดินไปแล้วร่วงมันเป็นความประมาท"
ซินแสเข่ง : "ผมเชื่อเรื่องความประมาท เวลาเราเตือนถ้ารู้ว่าดวงเขาเข้าเคราะห์ก็มีผลจากความประมาท แต่สถานที่แห่งนั้นควรมั้ยไปทำพิธี ไปเรียกร้องให้ผีออกมา เพื่อพิสูจน์เรื่องผีกัน มันไม่ควร ถ้าไปท้าทายแบบนี้ ผมเจอมาเยอะแล้ว ประสบการณ์ผมก็ไม่มี"

ไม่แนะนำให้ใครไปท้าผี?

ซินแสเข่ง : "ถูกต้อง ผมมีวิชาคาถาอาคม เวลาขุดศพมาเผา ศพผีดิบ ไม่เน่าไม่เปื่อย ขุดมาเผา ผมส่งภาพให้ทีมงานดูว่าทำพิธียังไง ผมมีวิชาแต่ไม่เคยท้าผี ผมขุดศพมาตั้งแต่อายุ 20 ปี จนปัจจุบันนี้อายุ 64 แล้ว"

ซินแสเชื่อว่าเกี่ยวกับคุณเอ๋น่าจะมีอาถรรพ์มาเกี่ยว?
ซินแสเข่ง : "ถูกต้อง ก็ขออภัยคุณแม่ด้วย ขออนุญาตพูดเรื่องจริงสักนิด เรื่องแบบนี้ไม่อยากให้ทำ แต่ถ้าทำไปแล้วก็ต้องมีการป้องกันตัวเองให้มาก ไปยุ่งกับสิ่งลึกลับเหล่านี้ มันไม่สามารถพิสูจน์ได้ คนไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ไม่เปิดผ้าดูหน้าไม่รู้ว่าตายแล้วนะครับ"

เชื่อมั้ย?
อ. ลือ : "ยกตัวอย่างเฉพาะน้องเอ๋นะ อาจารย์มีวิชาการผมไม่ก้าวล่วงอาจารย์ แต่ผมคิดว่าเอ๋เกิดจากความประมาท เหมือนผมที่ตกบ้านเพราะประมาท ไม่คิดว่ามีวิญญาณมีถีบตกบ้าน แต่บังเอิญบ้านผุพัง ถามว่าสัมภเวสีย่อมมีอยู่แล้ว เรามองไม่เห็น ไม่สามารถไปลบหลู่เขาได้ แต่สิ่งที่เกิดกับเอ๋ อยากให้มองว่าเป็นความประมาทมากกว่า ไม่น่าจะมีวิญญาณที่แข็งแกร่งมาทำกับเอ๋"
โอม : "ความคิดเห็นเดียวกับอาจารย์ มันเป็นไปไม่ได้ มันเป็นความประมาทมากกว่า ไม่เชื่อครับ"
แอดไข่ : "ไม่เชื่อครับ ผมมองเป็นความประมาทมากกว่า เรื่องสุขภาพ พักผ่อนไม่เพียงพอ"

ลัดดา : "แม่ไม่เชื่อตั้งแต่แรกแล้ว"

อยากบอกอะไรเอ๋?
ลัดดา : "เขาจากไปแล้วก็ขอให้ไปสู่สุคติ ไปที่ดีๆ แม่พูดมากไม่ได้ (ร้องไห้) แม่ทำใจไม่ได้ (ร้องไห้)"